مردم میخواهند تصاویر مجرمان را کامل ببینند؟
تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۷۴۴۰۶
جرمش بزرگ، پشیمانیاش زیاد؛ اما حکمش قطعی است. مجرمانی که با تأیید حکم نهایی دادگاه حالا انتشار تصاویر و نام کاملشان در رسانههای رسمی مجاز شده و سرنوشت زندگیشان پس از پایان یافتن مجازاتشان به اهمیت داشتن عنصر اخلاق برای رسانهها بستگی دارد که آیا تصاویر آنان را به صورت کامل منتشر خواهند کرد یا خیر؟
در ادامه بررسی مسأله نحوه انتشار تصاویر مجرمان در رسانهها و برای رسیدن به پاسخ این سوال که آیا رسانههای رسمی در کشور برای انتشار تصاویر مجرمان سلیقهای برخورد میکنند یا خیر، این بار به گفتوگو با مسعود ابراهیمی، مدیرعامل خبرگزاری رکنا که مدتی خبر توقیف این رسانه به دنبال انتشار تصاویر خشونتآمیز منتشر شده بود، پرداختیم تا این بار ماجرا را از زبان مسئول یک خبرگزاری بشنویم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بیشتر بخوانید:
از مجرمان عکس بگیریم؟
بحث سلیقه بیشتر برای گرافیک است
ابراهیمی در ابتدا به این پرسش که آیا رسانهها در نحوه انتشار تصاویر مجرمان سلیقهای برخورد میکنند یا خیر، چنین توضیح داد: «بحث سلیقه بیشتر برای گرافیک و سایر موارد است. در رسانههای مکتوب هم آن زمان که من کار میکردم، به همین صورت بود. وقتی میگویم سلیقه بیشتر برای گرافیک است، یعنی برای مثال یکی ترجیح میدهد تا از نوار مشکی رنگ برای پوشاندن چهره مجرم استفاده کند و یا یکی دیگر تشخیص میدهد که تصویر را شطرنجی کند. این موضوع به قانون مطبوعات بازمیگردد که ما نباید تا زمانی که یک نفر متهم نشده است، اولا تصویر او را به نحوی منتشر کنیم که شناخته شود و دوما اسم او را به اختصار نیاوریم.»
او ادامه داد: «خیلی از همکاران من در همین راستا از اسم مستعار استفاده میکنند، چون خیلی پیش آمده که افراد رفتهاند و شکایت کردهاند و خیلی مواقع بوده که افراد با من تماس گرفته و گفتهاند که ما تبرئه شدیم و جرممان تمام شده و بنابراین خواستهاند تا تصویر و نامشان حذف شود و من نیز مطلب را حذف کردهام.»
مدیرمسئول سایت رکنا درباره پروتکلهای قانونی در این زمینه به خبرنگار ایران اکونومیست گفت: «قانون ما میگوید تا زمانی که افراد مجرم هستند، میشود چهره آنها را نیز کار کرد؛ یعنی دادگاه تجدید نظر یا دیوان عالی کشور باید تأیید کند که این فرد مجرم است و در این صورت ما میتوانیم اسم و تصویر کامل فرد را منتشر کنیم و این درحالی است که خیلی از رسانهها این کار را به دلیل اهمیت بُعد اخلاقی قضیه انجام نمیدهند؛ مگر در مواقع خاص که با پرونده پرسر و صدایی مواجه هستیم که همه آن فرد را میشناسند؛ مثل آقای نجفی، شهردار سابق تهران. در چنین مواردی دادگاه جلسه علنی برگزار میکند و دیده میشود؛ اما در پروندههای دیگر نگاه ما این است که تصاویر باید به نحوی شطرنجی شوند که این افراد شناسایی نشوند تا خود فرد یا خانوادهاش بعدها برای زندگی در جامعه دچار مشکل نشوند.»
پروندههایی بوده که شخصا تشخیص دادهام نیازی به شطرنجی کردن تصویر نیست!
ابراهیمی با اشاره به اهمیت حکم نهایی در منتشر کردن یا نکردن تصاویر افرادی که مورد اتهام قرار دارند، گفت: «قانون میگوید تا زمانی که دیوان کشور حکم نهایی ندهد، نمیتوان چهره و اسم فرد را منتشر کرد. در این بخش دیگر بحث سلیقه نیست؛ بلکه رعایت کردن قوانین موجود است. پروندههای سنگینی بودهاند که من خودم شخصا گفتهام نیازی نیست که چهره این فرد پوشانده شود و از نظرم این آدم، آدمی بوده که بعدها حکم اعدام او صادر خواهد شد. پرونده و فضا آنقدر منقلبکننده بوده که ما با خودمان گفتهایم شاید اگر این عکس را منتشر کنیم، چند نفر دیگر که بلای مشابهی سرشان آمده، بیایند و شکایت کنند. یعنی نگاهمان بیشتر اصلاحی و با توجه به ضرورت جامعه بوده و شاید مثلا بازپرس اصلا دستور نداده؛ اما ما این کار را کردهایم.»
او با اشاره به اهمیت افکار مردم درباره برخی پروندهها اظهار کرد: «یک طرف دیگر این ماجرا مردم هستند؛ برای مثال ما پروندهای داشتیم که بازپرس به ما دستور داده تا عکس متهم را به صورت کامل منتشر نکنیم، اما پیام و تماسهایی از مردم دریافت کردیم که چرا تصویر این آدم فاسد را به صورت کامل منتشر نکردهاید؟ باید بگویم که در نظرات مردم ما کلی از این دست پیامها داریم.»
مسئول سایت رکنا همچنین درباره ماجرای انتشار ویدیو قتل دختر اهوازی که در نهایت باعث توقیف این سایت برای مدتی شده بود، گفت: «نمیخواهم درباره آن حادثه صحبت کنم؛ چون برای رکنا و همکارانمان خیلی تلخ بود. ما آن ویدیو را شطرنجی کرده بودیم و فیلمی که پخش شد و لوگو رکنا در آن دیده میشد، نه تنها شطرنجی شده بود، بلکه در ابتدا نیز پیامی به عنوان هشدار در نظر گرفته شده بود.»
عکاسان ما معمولا با پلیس هماهنگ هستند
ابراهیمی درباره ماجرای انتشار تصاویر اراذل و اوباش که برخی رسانهها با توجه به ماهیت این کار از شطرنجی کردن تصاویر این مجرمان خودداری کرده بودند، چنین اظهار کرد: «عکاسان ما معمولا با پلیس هماهنگ هستند و قبل از تصویربرداری این سوال را میپرسند که آیا اجازه عکسبرداری دارند یا خیر. نکتهای که وجود دارد این است که رسانهها هم ممکن است اشتباه کنند اما باید خیلی حواسمان را جمع کنیم برای اینکه بعدها وجدانمان اذیت نشود. در برخی موارد فکر میکنم اسم مجرمان باید در بانک اطلاعاتی قرار گیرد.»
او همچنین در پاسخ به این سوال که اگر فردی که مجازاتش تمام شده، خودش برای حذف تصاویر و اطلاعاتش از سایتهای خبری اقدام نکند، چه اتفاقی میافتد؟ گفت: «خود رسانه پس از تبرئه شدن مجرم یا تمام شدن مدت مجازات او نمیرود به دنبال آن فرد تا اطلاعات او را حذف کند. متأسفانه پیگیری پرونده هم در بحث قوه قضاییه امکانش نیست و هم فضایی وجود ندارد که ما از تبرئه شدن فرد آگاه شویم؛ اما نکتهای که وجود دارد این است که از نظر قانونی نیز الزاما پس از پایان یافتن مجازات فرد نباید اطلاعات او را برداریم.»
مسئول سایت رکنا در آخر اظهار کرد: «طبق قانون فقط وقتی حکم تأیید شد ما میتوانیم تصویر و نام کامل فرد را منتشر کنیم که باز هم تا جایی که بشود این کار را انجام نمیدهیم مگر در مواقع خاص. الان در پروندهها، ما خبر خودکشی به هیچ عنوان کار نمیکنیم، مگر اینکه پرونده آدم شناختهشدهای باشد.»
به گزارش ایران اکونومیست، اگرچه قانون مشخص کرده که تصاویر متهمانی که هنوز جرم آنان توسط حکم نهایی دادگاه تأیید نشده، قابل انتشار نیست؛ اما به نظر میرسد با تأیید شدن حکم نهایی پنجرهای از چهرههای مجرمان به روی مخاطبان و عکاسان باز میشود که میتوانند از آنان تصویربرداری کرده و منتشر کنند. قابل انتشار بودن تصاویر افرادی که جرم آنان ثابت شده، آن هم به صورت کامل درحالی مطرح است که معمولا خبرگزاریها از انتشار کامل این تصاویر به دلیل اهمیت بعد اخلاقی آن خودداری میکنند؛ اما آنچه وجود دارد این است که درنهایت فارغ از بُعد اخلاقی، سرنوشت دیده شدن یا نشدن مجرم، به بازپرس پرونده او بستگی دارد که آیا اجازه انتشار نام کامل و تصویر مجرم را به رسانهها خواهد داد یا خیر؟
از طرفی بعد دیگر این مسأله نیز مردمی هستند که طرفدار انتشار کامل تصاویر مجرمان هستند و ما را با پرسش جدیدی مواجه میسازند که آیا مردم به دیدن تصاویر مجرمان علاقه دارند؟
شما مخاطبان ایران اکونومیست نیز میتوانید نظرات خود را درباره اهمیت داشتن دیده شدن چهره کامل مجرمان برای ما ارسال کنید.
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: قوه قضائیه سایت رکنا خبرگزاری رکنا تصاویر مجرمان انتشار تصاویر صورت کامل منتشر کنیم سایت رکنا حکم نهایی پرونده ها رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۷۴۴۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خبرگزاری کره شمالی جلوتر از خبرگزاری های ایران
عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - خبرگزاری رسمی دولت کره شمالی روز چهارشنبه گذشته (5 اردیبهشت) خبر داد هیات اقتصادی به ریاست یک وزیر (وزیر تجارت بین المللی) پیونگ یانگ را به مقصد تهران ترک کرد.
این اتفاق نادری بود که در عرصه اطلاع رسانی کره شمالی رخ داد.
خبرگزاری دولت کره شمالی برای اولین بار خبر سفر وزیر را اعلام کرد. بعد از آن هم خبرگزاری رویترز آن را در قالب گزارش خبری، منتشر کرد. در گام بعدی هم خبرگزاری ها و رسانه های جهان و ایران آن را بازنشر کردند.
این خبر با ارزشی است. کره شمالی کشور منزوی است و با همسایگان و کشورهای جهان، رفت و آمد سطح بالای و گسترده ای ندارد.
تنها روابط نزدیک کره شمالی به چین و روسیه محدود می شود. در جهان هم دوستان کره شمالی علاوه بر روسیه و چین محدود می شود به بلاروس، کوبا و ایران و احتمالا چند کشور دیگر.
سفر مقامات کره شمالی هم به ایران ، اتفاقی کم رخدادی است. بعد از انقلاب 57 تاکنون،هیچ کدام رهبران کره شمالی به ایران سفر نکرده اند. تنها یک بار نخست وزیر کره شمالی به ایران آمد (سال 91 نشست سران کشورهای عضو عدم تعهد) .
آخرین باری که یک وزیر کره شمالی به ایران آمد مربوط به 5 سال یعنی سال 97 قبل است. وزیر خارجه کره شمالی در سفر به تهران با روحانی رئیس جمهوری و ظریف وزیر خارجه وقت دیدار و گفتگو داشت.
از آن روز تاکنون 4 روز می گذرد اما هیچ خبرگزاری و رسانه ای در ایران هیچ خبری دیگری درباره این سفر و این وزیر کره شمالی منتشر نکرد.
اینکه سرنوشت این هیات و این وزیر کره شمالی چه شد؟ به ایران آمد یا نیامد؟ اگر آمد با چه کسی در ایران دیدار داشت؟ هدف از سفر چه بود؟ درباره چه موضوعاتی با مقامات ایران گفتگو کرد؟
اگر نیامد یعنی سفرش لغو شد؟ اگر بله چرا سفر لغو شد؟
به ویژه که وزیر تجارت بین الملل کره شمالی است. قرار است دو کشور تحت تحریم چه چیزی باهم مبادله و خرید و فروش کنند؟ ما قرار است چه چیزی بخریم و چه چیزی می توانیم بفروشیم؟ کلا داستان جذاب و مهمی است.
مرداد 97 - سفر «ری یونگ هو» وزیر خارجه کره شمالی به تهران و دیدار با محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران
هیچ خبرگزاری در ایران از هیچ مقام ایرانی درباره سرنوشت این هیات سوال نکرد. هیچ خبرگزاری در ایران نتوانست از منابع آگاه خود سوال کند و خبری اختصاصی در این باره منتشر کند که این هیات کره شمالی چه شد؟
هیچ مقام مسوولی هم در ایران، در این مدت، احساس مسوولیت نکرد تا به افکار عمومی توضیح دهد آیا این وزیر آمده یا نیامده ؟ اگر آمده ...
این است وضعیت اطلاع رسانی در ایران. خبرگزاری کره شمالی به عنوان بسته ترین کشور جهان ، خبر سفر وزیرشان به ایران را منتشر می کند اما در ایران خودمان، خبری از سرنوشت این سفر و این وزیر نیست. انگار نه انگار. خلاصه اینکه هیچ ارزشی برای مخاطب ایرانی قائل نشدند و هنوز هیچ چیزی نگفته اند.
نکته دیگر اینکه، سکوت در برابر اتفاقات با ارزش خبری ، آن اتفاق را از بین نمی برد بلکه به ابهامات و گمانه زنی های اطراف آن رنگ واقعیت می دهد.
سکوت ایران و کره شمالی بعد از انتشار خبر اول سفر وزیرشان به تهران، به ایران آسیب می زند. بزرگترین آسیب این است که گمانه زنی ها و احتمالات رسانه ها را درباره روابط دو کشور تایید می کند.
خبر را اولین بار خبرگزاری کره شمالی اعلام و بعد از آن، رویترز این خبر را در قالب گزارش خبری منتشر کرد. خبر رویترز به صورت گسترده در همه رسانه های جهان و ایران بازنشر شد. خبر رویترز احتمالات و گمانه زنی هایی را درباره روابط و همکای های نظامی مطرح می کند که به لحاظ چارچوب افکارعمومی، سکوت دربرابر آنها، یعنی تایید غیرمستقیم و ضمنی.
این رفتارها نه تنها به اعتبار رسانه ها و مسوولان ایرانی آسیب می زند بلکه ابهام ها را تقویت و راه رای برای تولید و تقویت شایعه ها و گمانه زنی ها باز می کند.